Als mensen voor het eerst bij mij thuis valt hun oog vaak als eerste op mijn televisie. Ik heb namelijk, in tegenstelling met de recente trend, geen 60-inch plasmascherm wat een gehele wand opvult, maar een heel klein beeldbuisje uit de jaren zeventig. Hij is destijds door mijn vader gekocht toen hij nog studeerde, en hij is inmiddels de vijftig gepasseerd, dus u kunt zich wel voorstellen hoe lang dat geleden is. Ondanks haar hoge leeftijd doet mijn NEC Farbfernseher (ze waren blijkbaar destijds goedkoper in Duitsland) het nog prima, hetzij met wat kleine aanpassingen. De volumeknop is al jaren geleden gesneuveld omdat ik daar altijd zo fanatiek aan draaide toen ik nog een kleine Hayke was, en ook de aan/uit knop is kaduuk dus ik moet de stekker uit het stopcontact halen om de televisie uit te zetten.

Een ander probleem zijn de zenderknoppen. In de jaren zeventig had je alleen nog maar Nederland 1, 2 en de Duitse zenders, dus waren wat stikkertjes naast die knoppen voldoende voor het complete zenderaanbod. Maar sinds de uitbreiding van de zenderpaketten zijn het aantal stikkertjes net zo snel gegroeid, zodat de huidige situatie is dat er grote oerwouden van stikkers om de knoppen heen zitten.

Toch heeft mijn oude televisie ook voordelen. Zo is bijvoorbeeld een nieuwe zender op de kabel alleen maar een kwestie van een nieuw stikkertje plakken, in plaats van door allerlei onhandige menu’s navigeren. Je kunt maar op één kanaal afstemmen, waardoor je langer geconcentreerd blijft zitten en gedwongen wordt om een goede keuze te maken. Bovendien is het heel handig als je (zoals ik) wel eens iets ontwerpt voor het scherm. Als je het op deze televisie test weet je zeker dat er niemand is die een slechter model heeft. Ook heeft deze televisie natuurlijk nog sprietantennes voor als de kabel uitvalt, alhoewel dat voordeel afloopt op 11 december. En omdat de knoppen draaibaar zijn (en dus heel fijn af te stellen) wil het nog wel eens lukken om een gecodeerd kanaal van de kabelmaatschappij zo af te stellen dat je een beetje kan meekijken.

Helaas paste mijn nieuwe DVD-speler niet op de antenne-ingang van de televisie (van SCART hadden ze in 1970 natuurlijk nog nooit gehoord) dus het leek er even op dat ik toch mijn vertrouwde Farbfernseher de deur uit moest doen. Maar daar heb ik gelukkig een oplossing voor gevonden: een kapotte videorecorder, die niet meer opneemt maar nog wel kan tunen, converteert het signaal van SCART naar het signaal wat de antenne-ingang aankan, en zo kan ik dus ook allerlei hypermoderne DVD’s afspelen op mijn oude televisie. En ik kan ook zappen. Wat toch stiekem wel fijner is dan elke keer opstaan en naar de televisie toelopen als er reclameblokken zijn.

Add a comment

2 comments

• DNP 2009-09-05 on 18:38

  Keisjiek. Misschien kan je met deze techniek ook nog digitale TV ontvangen met HD-zenders!

• Laura 2018-05-17 on 17:57

  Hoi! Ik heb vandaag precies dezelfde tv gekocht in de kringloop. Daar deed hij het nog, maar zelf krijg ik hem niet aan de praat! Hoe zet ik hem aan?