Lijsttrekkersdebat
Net gekeken naar het lijsttrekkersdebat op Nederland 1. Wat me daar toch weer opviel is dat de overtuigingskracht van de lijsttrekkers vooral samenviel met hoe ‘authentiek’ ze overkwamen. ‘Authentiek’ is natuurlijk een vreselijk belegen en onduidelijk begrip, maar in de loop der jaren zijn we de politici toch wat beter gaan kennen en zijn we bepaalde dingen gaan verwachten.
Jan-Peter Balkenende was bijvoorbeeld erg zichzelf, ook al is ‘zichzelf’ in zijn geval: onhandig formuleren, te snel en onduidelijk praten en allerlei feiten opdreunen en irrelevante vragen stellen aan Wouter Bos (‘Weet u hoeveel verzorgingstehuizen er zijn in Nederland meneer Bos? Nee? Ik zal het u zeggen: 650!’). Een prettige, consistente onhandigheid, die blijkbaar toch vertrouwen kweekt.
Die prettige onhandigheid was juist compleet afwezig bij Femke Halsema en Mark Rutte. Vooral Rutte leek wel geïnstrueerd door zijn mediatrainer om vooral zoveel mogelijk boos en verontwaardigd te praten en ‘beschouwingen’ te geven over de discussie tussen Balkenende en Bos terwijl iedereen toch van hem verwacht dat hij de gezellige oud-student uithangt.
Rutte was ook verantwoordelijk voor de meest gênante momenten van de avond, namelijk die waarin hij Balkenende bijna beledigde omdat hij niet bij voorbaat wilde kiezen voor de VVD als coalitiepartner. Het leek wel alsof Rutte de bui al ziet hangen met een coalitie zonder de VVD en daardoor al vast paniekerig begint te reageren.
Femke Halsema was ook niet authentiek, ik vond haar te schreeuwerig en te ‘hard’. Wellicht dat ze wat harder wilde zijn omdat ze vroeger altijd als te ‘zacht’ werd ervaren. Maar juist op de momenten dat ze de afgelopen weken haar zachte kant liet zien, en niet zo streng keek vond ik haar het sterkst. Desondanks had ze wel een van de sterkste momenten van de avond toen ze Balkenende confronteerde met zijn standpunt over Irak. Ik vond het sowieso opvallend dat hét nieuws van dit weekend, de mogelijke misdragingen van Nederlandse soldaten in Irak, in het hele debat niet één keer werd genoemd (en de Schipholbrand ook niet, bedenk ik me net). Blijkbaar scoren ‘kinderen in de cel’ toch beter bij de Nederlandse kiezer, want daar kwamen zowel Bos als Halsema meerdere malen mee.
Wouter Bos deed precies wat we al jaren van hem verwachten: de PvdA-standpunten op een bijzonder mediagenieke en duidelijk manier uitdragen, maar op zo’n manier dat ze niet echt blijven hangen. Hij vond dan wel dat de campagne te ‘hard’ was, maar wat mij betreft had hij best wat van dat teveel aan felheid van Halsema en Rutte mogen overnemen.
Jan Marijnissen was wat mij betreft de winnaar van het debat. Hij was juist wél fel in zijn statements (vooral tijdens zijn discussie met Rutte over armoede) maar bracht ze op zo’n simpele en losse manier dat ze juist wel bleven hangen. Vooral tijdens zijn argumenten over de zorg was hij veel sterker dan Wouter Bos. Bos had het over de slechte situatie in verzorgingstehuizen, wat natuurlijk een belangrijk punt is, maar Marijnissen had het ook gelijk over waarom die werknemers zo weinig tijd hebben voor de ouderen: omdat ze teveel tijd moeten besteden aan het invullen van formulieren.
Blijft over: André Rouvoet. Zoals altijd een goed debater, maar met te weinig initiatief om betogen van andere lijsttrekkers te onderbreken. Ook zijn verhaal tijdens de ronde over ‘normen en waarden’, wat Balkenende initieerde, voegde niks toe aan een toch al onnozel onderwerp. Maar zijn keuze voor ‘integratie’ als debatonderwerp was op zo’n minst verrassend te noemen.
Als u na dit debat nu nóg niet weet wat u moet stemmen: Freek de Jonge is nog bezig op Nederland 1, en daarna komen Rutte en Bos bij Pauw en Witteman. En verrek: Freek de Jonge vindt Balkenende ook al ‘consistent onhandig’. Veel succes bij het stemmen morgen!
Het lijsttrekkersdebat » Hay Kranen
[…] jaar geleden schreef ik op deze plek een evaluatie van het lijsttrekkersdebat. Het is interessant om te zien hoe het politieke landschap zich nu manifesteert. Balkenende, Rutte […]