Dit is niet de meetup waar ik was. Maar daar had ik geen foto’s van. Foto: Sham Hardy / CC-BY-SA

Het was een woensdagavond. Ik had niet zoveel te doen, dus ik ging naar een meetup. Een meetup is een avond waar mensen bij elkaar komen om te luisteren naar lezingen over technische dingen. Meestal wordt het gesponsord door een bedrijf, dus is er gratis eten en drank. Vaak is het ook een manier voor recruiters om nieuw talent te werven.

De meetup zou gaan over Typescript, een programmeertaal van Microsoft die lijkt op Javascript. Ik had eerder wat experimenten gedaan met Typescript en wilde er wel meer over weten.

Ik kwam uit de lift op de vijfde etage en werd gelijk welkom geheten door een meisje van het bedrijf: ‘drinks are on the left, pizza on the right’. Expats zijn een belangrijke doelgroep van meetups, dus de voertaal is meestal Engels.

Ik ging vooraan zitten en keek een beetje om me heen. Zo’n tachtig mannen en -afgezien van wat dames van het bedrijf zelf- twee vrouwen. Er waren grote problemen met de livestream dus het zou allemaal iets later beginnen. Een jongen die er uitzag alsof hij vaak aan de gewichten hing paste de welkomstslides aan. Op het scherm stond: ‘We’ll start in 12 minutes’.

“Onhandig, want over een minuut klopt dat al niet meer”, zei ik tegen mijn buurman. “Ze kunnen er beter opzetten dat ze om kwart voor zeven beginnen.” Hij vond het een slimme suggestie. De buurman kwam uit Barcelona en was net een week in Amsterdam. Zijn vriendin was recruiter. Ik vroeg hem of hij al had gekeken naar appartementen. ‘Yes, we have been looking for something in Gamstélbin’. Ik moest hem drie keer vragen het te herhalen voordat ik snapte dat hij het over Amstelveen had.

Na iets meer dan de aangekondigde twaalf minuten begon de introductie. De jongen met de spierballen die eerder de welkomstslides aanpaste heette ons in een vreemd Duits accent hartelijk welkom en vroeg meerdere malen om applaus voor het bedrijf dat de ruimte en de versnaperingen had geregeld. Vervolgens kwam iemand van het bedrijf een korte presentatie geven over wat ze allemaal deden. Bij de helft van de slides zei hij: “hier ga ik het nu niet over hebben” om het vervolgens over die slide te hebben.

Na de introductie was het tijd voor de hoofdspreker. Hij kwam uit Spanje, had een zwaar accent en praatte erg snel. Het was lastig hem te volgen. Hij had ongeveer 100 slides over Typescript en vroeg na elke slide heel snel ‘Any questions? No? Next slide’.

De spreker had het vooral over de theorie. Hij gaf weinig praktische voorbeelden, en weinig uitleg over waarom Typescript verschilt van Javascript. Na sommige slides stelde de spreker een vraag aan het publiek, maar niemand gaf antwoord. Één keer probeerde iemand het, maar de spreker legde uit dat hij het helemaal fout had.

Ik kreeg spijt dat ik helemaal vooraan was gaan zitten en besloot om dan maar van het gratis bier gebruik te maken. Ik sloop naar de tafel met drankjes helemaal achteraan in het zaaltje, maar iemand vertelde me dat er alleen nog maar Heineken 0.0% was. Ik liep schoorvoetend terug naar mijn plaats.

Na de presentatie was het tijd voor een spelletje. Iedereen werd gevraagd om z’n smartphone te pakken en Kahoot te openen, waarmee we konden meten hoeveel iedereen van de presentatie had opgestoken. Helaas was de spreker vergeten in te loggen op de presentatielaptop, en duurde het ongeveer een kwartier voordat het hem lukte om z’n wachtwoord te herinneren zodat hij de quiz aan kon zetten. Iedereen logde in en moest een naam invullen. Ik vulde een huilende emoji in.

Mijn huilende emoji kwam snel in de top drie tussen de andere 80 deelnemers. De spreker ging de top drie af en noemde mijn emoji een ‘cry icon’.

Toen kwam de vraag of Typescript álle elementen bevatte van object-georiënteerd programmeren. Ik vond het maar lastig. Want wat zijn die elementen dan? Bovendien was Typescript een vrij nieuwe taal. Ik antwoordde dus ‘nee’. Maar dat was niet goed, want volgens de spreker had hij duidelijk in zijn presentatie laten zien dat alle elementen erin zaten.

Ik zag dat er nog tien vragen zouden volgen en besloot dat ik al te veel tijd kwijt was geweest aan deze avond. Ik droop af. ‘Bedankt voor het komen!’ zei het meisje bij de ingang, terwijl ik wachtte op de lift.

‘Tot ziens’, loog ik.

Add a comment