2010: het lijstje
Het is weer die tijd van het jaar. Het lijstje. 2010 was muzikaal gezien een bijzonder goed jaar, met maar liefst 25 platen in mijn overzicht.
Ik kan 2010 niet afsluiten zonder wat volgens mij dé muzikale gebeurtenis van het jaar was: de introductie van Spotify in Nederland. Voor vijf euro per maand (bijna) alle muziek die je wilt direct opvraagbaar. Briljant. Ik kan me al bijna niet meer voorstellen hoe het was vóór ik Spotify gebruikte. Net zoals ik me niet meer kan voorstellen hoe het was voor mobiele telefoons, e-mail of de iPod.
Tuurlijk, er zijn nadelen. Niet alle muziek is beschikbaar (*kuch*, nummers 1 en 2 van dit lijstje) en niet alle muziek blijft beschikbaar. De eerste albums van Belle & Sebastian waren in het begin bijvoorbeeld beschikbaar, toen een paar maanden niet, en nu weer wel. Toch, dat is een klein nadeel vergeleken met hoeveel makkelijker het is geworden om snel muziek te luisteren. Dat ik dit jaar een lijstje heb met 25 albums en naar meer concerten ben geweest dan ooit komt mede omdat het zoveel makkelijker is geworden om nieuwe muziek te ontdekken.
Wat Spotify voor mij vooral bewijst is dat al die flauwekul die de muziekindustrie roept ook flauwekul is: mensen zijn echt wel bereid om geld te betalen voor muziek, zolang het maar beter is dan het pseudo-illegale alternatief. Ik zou niet weten waarom je nog muziek zou willen downloaden via Bittorrent / Rapidshare / Soulseek. Oh ja, omdat het nog niet op Spotify staat? Er is dus nog genoeg werk aan de winkel.
Goed. Op naar de muziek! Net zoals vorig jaar heb ik een YouTube mix gemaakt met nummers van alle platen. Naast (bijna) alle albums staat ook een Spotify-icoontje. Een klik daar op verwijst u naar, jawel, dat album op Spotify.
- Sufjan Stevens – The Age of Adz
Eindelijk, na het onvolprezen Illinois een nieuw album van Sufjan. Even wennen is het wel: autotune? Een nummer van meer dan 25 minuten? Synthesizers in plaats van banjo’s? Maar na een paar keer luisteren is het duidelijk: dit is een artiest die durft het experiment aan te gaan, maar niet verliest waarin hij het beste is: prachtige liedjes schrijven. - Joanna Newsom – Have One On Me
Net als Sufjan een artieste die na lang wachten met een opvolger komt van een alom geprezen album (Ys). Bijna 2 uur harpgetokkel, soms piano en vooral ‘die stem’, verspreid over drie platen. Is dat te lang? Ja, vooral de derde plaat bevat te weinig variatie en de nummers lijken te veel op elkaar. Is dat erg? Nee. Alleen al de eerste plaat is een meestwerk op zichzelf. Net zoals Sufjan is het even doorbijten, maar wie dat doet wordt beloond. - The Tallest Man On Earth – The Wild Hunt
Één man met een gitaar en zang. Verder niks. Kun je daar een hele plaat mee blijven boeien? Absoluut. Mensen vergelijken de Zweed Kristian Matsson (die eigenlijk helemaal niet zo groot is) met Bob Dylan, maar ik moet meer denken aan Jeff Mangum van Neutral Milk Hotel. - Kanye West – My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Volgens praktisch de gehele wereldwijde muziekpers is dit de plaat van het jaar. Daar valt wat voor te zeggen. Kanye zoekt het experiment op en komt met vernieuwende muziek die zo’n beetje aan alle muziekgenres refereert. - Big Boi – Sir Lucious Left Foot…The Son of Chico Dusty
Zie Kanye :). Ook een plaat die de grenzen opzoekt van wat er mogelijk is binnen de hiphop. Wat Big Boi soms mist aan muzikale inventiviteit maakt hij ruimschoots goed met z’n teksten en rauwe beats.
- Owen Pallett – Heartland
- The Walkman – Lisbon
- Vampire Weekend – Contra
- Die Antwoord – $O$
- Arcade Fire – The Suburbs
- Hot Chip – One Life Stand
- Gold Panda – Lucky Shiner
- Janelle Monae – The ArchAndroid
- LCD Soundsystem – This is Happening
- Robyn – Body Talk
- Spoon – Transference
- Deerhunter – Halcyon Digest
- The Books – The Way Out
- Gill Scott-Heron – I’m New Here
- Yeasayer – ODD BLOOD
- Oneohtrix Point Never – Returnal
- Ali Farka Touré & Toumani Diabaté – Ali and Toumani
- Mark Ronson & The Business Intl – Record Collection
- Gonjasufi – A Sufi And A Killer
- Sharon Jones & The Dap-Kings – I Learned The Hard Way
Teleurstellingen van 2010: Beach House en The National. Sorry mensen, ik heb het echt geprobeerd, maar ik vond afgezien van enkele nummers het de hooggespannen verwachtingen niet waar maken.
De beste concerten: Joanna Newsom in de Melkweg en Owen Pallett in De Duif waren magisch. En vergeet al die flauwekul over dat ‘legendarische concert’ van Warpaint op London Calling, want het allerbeste optreden daar was natuurlijk van The Neat. 3voor12 heeft ‘m online!
Voor meer lijstjesgenot verwijs ik u graag door naar Pitchfork, Tiny Mix Tapes, 3voor12, Metacritic, Best Ever Albums, Kindamuzik en nog 168.000.000 andere sites.
En voor de geschiedkundigen: hier zijn mijn lijstjes van 2009, 2008, 2007, 2006, 2005 en 2004.
Nils Breunese
“Synthesizers in plaats van banjo’s?”
Mag ik hieruit concluderen dat je het album Enjoy Your Rabbit van Sufjan Stevens nooit gehoord hebt? :o) Ik moet zelf nog steeds beginnen aan The Age of Adz. Misschien dit jaar een keer.
Hay
Toen ik Age of Adz voor de eerste keer hoorde kende ik die plaat inderdaad niet, maar nu wel en valt het kwartje wat beter :)
herman
Leuke lijst :)
Over Belle and Sebastian op Spotify: volgens mij zijn die oude album nu juist wel beschikbaar toch? Tot een paar maanden geleden kon ik ze juist niet vinden (ik luisterde altijd naar de BBC Sessions om toch wat van hun oude werk te kunnen horen), maar sinds de release van het laatste album waren ze wel te beluisteren. Of ze moet er wederom van afgehaald zijn…
Beach House en The National vond ik ook niet veel aan trouwens…
Hay
Hoi Herman: je hebt gelijk. Maar ze hebben er een hele tijd niet opgestaan. Het artikel is aangepast.