Trein
Treinreizen, zo wat later in de avond, kunnen vaak vreemde ervaringen opleveren. Ik zat vanavond in de trein van Nijmegen naar Utrecht toen er opeens rond Ede-Wageningen een groepje jongens binnenkwam, waaronder één met een carnavalsmuts en met een vaag aroma van schraal bier om zich heen. Op een gegeven moment gaat de conversatie over de film ‘Airplane 3’. Volgens mijn weten een nogal flauwe ‘American Pie / Leslie Nielsen’ achtige film met veel banale grappen. De conversatie ging ongeveer als volgt:
Jongen 1: ‘Heb je Airplane 3 gezien”
Jongen 2: ‘Ja, die is echt supervet man’
Jongen 1: ‘Ja, hij is echt supervet. Het is gewoon zo’n beetje de beste film ever’
Jongen 3: ‘Je weet het gewoon vanaf het begin hé’
Jongen 1: ‘Ja, je weet het vanaf het begin’
Jongen 2: ‘Je ziet die brandkast die bijna op ze valt, en dan weet je gewoon ‘dit is de beste film ever’
Jongen 1: ‘Met echt gewoon de beste jokes ever’
Jongen 2: ‘En die met dat detectiepoortje en die plettermachine’
Jongen 1: ‘Dat daar dan zo’n oud vrouwtje inkomt’
Jongen 3: ‘Echt lachen man. Gewoon echt wel de beste film ever’
Nadat ik was overgestapt liep ik een coupé binnen in de trein waar een man op een bankje zat die er exact zo uitzag als Wim de Bie-typetje Frank van Putten (zie foto), alleen dan met een dikke bril. Ik liep naar binnen, en bedacht me dat ik de schuifdier nog niet dicht had gedaan, maar voordat ik kan opstaan om hem alsnog dicht te doen staat Frank van Putten op, en met een diepe, grommende zucht slaat hij de deur keihard dicht. Tegenover me maakt een vrouw een ‘oh-oh’ gebaar en fluistert zachtjes ‘zinloos geweld’.
Schavuit
Ik ken ze, die ongeduldige mensen. Eigenlijk zijn ze best wel handig. Want ze hebben het al gedaan voordat je zelf goed en wel de kans hebt gekregen. Zo’n verwijtende blik en bijbehorende grom neem ik dan ook met liefde en plezier in ontvangst.