Vanochtend was er bij mij op school een lezing van Theo Jansen. Theo Jansen is de afgelopen tien jaar druk bezig geweest met het maken van zgn. ‘strandbeesten’. Gigantische constructies van PVC-buis die aangedreven worden door de wind en rondlopen op het strand. Hij heeft verschillende ‘beesten’ gemaakt, en zijn doel is uiteindelijk om grote kuddes op het strand van Scheveningen rond te laten lopen. Wat zijn beesten vooral fascinerend maakt is de geweldige manier waarop de beesten op een realistische manier rondlopen, zonder elektriciteit, zonder computerchips en slechts gemaakt van wat lullige PVC-buisjes.

Een ander bijzonder interessant aspect van zijn werk is de manier hoe hij bijvoorbeeld de ideale lengtes van de buizen berekent: hij werkt op een oude Atari ST-computer(!), en het uitrekenen van alle mogelijke combinaties zou duizenden jaren duren. Daarom bedacht hij een betere methode: de computer bedenkt duizend willekeurige combinaties, en de honderd beste ‘overleven’ en worden aangepast. Een soort rudimentaire vorm van evolutie. Op deze manier had zijn computer geen duizend jaar, maar slechts een paar maanden nodig om de ideale combinatie te bedenken.

Overigens heeft Jansen ook een tijdje lang een leuke rubriek geschreven voor De Volkskrant, die helaas nu alleen (tegen betaling) is te lezen via hun archief.

Add a comment